چه بخواهیم چه نخواهیم “ژیان” بخشی از خاطرات زندگی ماست. ژیان که به قولی پدر بزرگ “زانتیا” محسوب میشه برای خودش دورانی داشته . ارابه ای که مثه کالسکه نرم و راحت بود و معروف بود به خاطر سیستم فنری خودش هیچ وقت “چپ” نمیکنه. پشت ژیان نشستن تقریبا تو جامعه ما یه افت محسوب میشد ولی حداقل برا من یکی رانندگی با ژیانی که از دائیم دزده بودم توام بود با شادی و خنده و خاطرات خوش.
به هر تقدیر ژیان پدیده ای در حال انقراض است وبه نظر من تهیه یه مجموعه عکس از یک موجود در حال انقراض یا به قولی “زیر خاکی” کار جالبی بود. با تمام این مسائل من برای تهیه این مجموعه سعی کردم از تمام منابع موجود (حدودا چهارهزار عکس ) استفاده کنم و گمان میکنم مجموعه نسبتا خوبی از نوع خودش باشه.
منبع:tavazon.wordpress.com