چین

ماشین حساب یک وسیله استراتژیک برای هر دانشجوی حسابداری محسوب میشه .یه جورایی ماشین حساب عصای دسته . دیروز امتحان پیشرفته2 داشتم ساعت یک ربع به سه بود که از نمازخانه به سمت دانشکده به راه افتادم رسیدم به دم در دانشکده درهارو بازکرده بودن ودانشجوها دوان دوان برخی خندان برخی عجول برخی مثل من بیخیال ویک هم جزوه به دست ( طوری که 360 درجه دیدشو گرفته) به سمت صندلیهاشون  می رفتن. (با خودم گفتم که  دوتاچشم هم قرض گرفته چهارچشمی مشغول نگا کردن جزوشه چطور جلوی پاشو میبینه؟). شماره صندلیم 998 بود .چه شماره باکلاسی بود(به نظرمن هر شماره ای که دو عدد 9و8 پیش هم باشن عددباکلاس وقشنگیه).خلاصه رفتیم نشستیم سر جامون امتحانم درست سرساعت 3 شروع شد نیم ساعتی از اشروع امتحان گذشته بود که یکدفعه ماشین حسابم از روی صندلیم افتاد زمین زود خم شدم تا برش داشتم دیدم که کار نمیکنه انگارضربه مغزی شده بود طفلکی.البته از این ماشین حسابها که معلوم نیست تو کدوم کشور ساخته میشه نمیشه توقع بیشتری داشت.یک ضدحال بود چرا که ماشین حساب نداشتن یعنی فلج شدن یعنی اینکه پاشو ورقتو بده به مسئول جلسه وبعدش برو خونتون.چاره ای نداشتم جز اینکه از ماشین حساب گوشیم استفاده کنم با اینکه استفاده از تلفن همراه ممنوع بود هرچه بادا خوش بادا گوشیمو از جیبم درآوردم از ماشین حسابش استفاده کردم ناظر جلسه هم که بد شانسیمو دید چیزی نگفت(البته بعدش پر رو شده بود که اینجا نمیگم چرا)خلاصه سرعت کند ماشین حساب گوشیم واینکه خیلی وقت گیر بودو تحمل کردم باهمه مصیبت همه مسائلو حل کردم پاشدم رفتم و ورقمو دادم برگشتم که ماشین حسابمو از رو صندلی بردارم دیدم ماشین حسابم درست شده یاد این شعر شهریار افتادم (آمدی جانم به قربانت ولی حالاچرا   بی وفا حالا که من افتاده ام از پاچرا...) ویک ضرب المثل  (وقتی که اسب هست میدان نیست وقتی میدان هست اسب نیست)این بود که بازم یه جورایی کتک ماشین حساب رو خوردم مثل ترمهای پیش که هر ترم یه جورایی سیلیشو می خورم.